طبق تحقیقات موسیقی شناسان، گوش دادن به موسیقی – بسته به نوع موسیقی – می
تواند بر متابولیسم (تحولات و دگرگونی ها حیاتی) بدن تاثیر بگذارد، فشار
خون را بالا یا پایین ببرد، توازن انرژی برقرار کرده و به هضم غذا کمک
کند.
تحقیقات نشان داده که موسیقی های آرام (مانند موسیقی کلاسیک با تمپوی
پایین)، آرامش بخش هستند، احساسی که از سی دقیقه گوش دادن به چنین موسیقی
بوجود می آید معادل آرامشی است که از خوردن یک قرص والیوم حاصل می شود.
از آنجا که در این نوع موسیقی، شعری وجود ندارد، ملودی، تن،
آهنگ و ریتم است که تاثیر گذار است و هر دو نیمکره مغز را درگیر جریان خود
می کند.
بر طبق تحقیقات مشابه، موسیقی ممکن است تاثیر منفی نیز داشته باشد. بر حسب
اینکه موسیقی خوب یا بد گوش بدهیم، می تواند مانند زهر در بدن عمل کند.
مطالعاتی که در زمینه تاثیر موسیقی بر رشد گیاهان انجام شده،
نشان داده که برای مثال، موسیقی راک، رشد گیاه را متوقف می کند و برعکس،
موسیقی کلاسیک، باعث تسریع رشد گیاه می شود.
قدرت موسیقی به حدی است که می تواند مانند مصرف دارو اعتیاد آور شود. می
توان گفت موسیقی ابزار قدرتمندی است که می تواند تاثیرات مثبت روحی و جسمی
بسیاری بر اشخاص داشته باشد، البته اگر درست به کار گرفته شود، در غیر
اینصورت، ممکن است تاثیرات منفی به همراه داشته باشد.
آلبرت اینشتین در رساله ی پایانی عمر خود با عنوان: “دی ارکلرونگ”( Die Erkla”rung) یعنی:”بیانیه” که در سال 1954 آن را در امریکا و به آلمانی نوشته است – اسلام را بر تمامی ادیان جهان ترجیح میدهد و آن را کاملترین ومعقولترین دین می داند. این رساله در حقیقت همان نامه نگاری محرمانه ی اینشتین با آیت الله العظمی بروجردی است که توسط مترجمین برگزیده شاه ایران محرمانه صورت پذیرفته است اینشتین در این رساله “نظریه نسبیت” خود را با آیاتی از قرآن کریم و احادیثی از (نهج البلاغه) وبیش از همه (بحارالانوار) علامه مجلسی تطبیق داده و نوشته که هیچ جا در هیچ مذهبی چنین احادیث پر مغزی یافت نمیشود وتنها این مذهب شیعه است که احادیث پیشوایان آن نظریه ی پیچیده “نسبیت” را ارائه داده ولی اکثر دانشمندان نفهمیده اند از آنجمله حدیثی است که علامه ی مجلسی در مورد معراج جسمانی رسول اکرم(ص) نقل میکند که: هنگام برخاستن از زمین دامن یا پای مبارک پیامبر به ظرف آبی میخورد و آن ظرف واژگون میشود.اما پس از اینکه پیامبر اکرم(ص) از معراج جسمانی باز میگردند مشاهده میکنند که پس از گذشت این همه زمان هنوز آب آن ظرف در حال ریختن روی زمین است …اینشتین این حدیث را از گرانبهاترین بیانات علمی پیشوایان شیعه در زمینه ی “نسبیت زمان” دانسته و شرح فیزیکی مفصلی بر آن مینویسد…همچنین اینشتین در این رساله “معاد جسمانی” را از راه فیزیکی اثبات میکند(علاوه بر قانون سوم نیوتون=عمل وعکس العمل). او فرمول ریاضی معاد جسمانی را عکس فرمول معروف “نسبیت ماده و انرژی” میداند:
E = M.C2 >> M = E :C2
یعنی اگر حتی بدن ما تبدیل به انرژی شده باشد دوباره عینا” به ماده تبدیل شده و زنده خواهد شد. او همچنین در همین رساله عقیده ی به “وحدت وجود” را از خرافات های شایع شده توسط ملا صدرا تلقی کرده و آن را از دیدگاه “فیزیک کلاسیک” و “فیزیک نسبیتی” به شدت مورد حمله قرار می دهد …بطور خلاصه: او میگوید: هر موجودی دارای حیطه و مرز فیزیکی خاص خود است(حیز وجودی) که امکان ندارد با موجود یا وجود دیگری اتحاد یا وحدت داشته یا بیابد…در رابطه با “عقل” نیز با کمال شگفتی – انیشتین نظریه ی اخباریون شیعه را ( که عقل را نسبی میدانند و در حریم شرع و دین آن را بکار نمیبرند) صحیح دانسته و میگوید: حق با اخباری های شما ست وهنوز زود است که مردم این را بفهمند..
در ادامه نیز فرمول ریاضی خاصی برای “عقل نظری بشر” ارائه داده و “نسبیت”
آن را اثبات میکند… . اینشتین در این کتاب همواره از آیت الله بروجردی با
احترام و به لفظ”بروجردی بزرگ” یاد کرده و از شادروان
پروفسور حسابی نیز بارها با لفظ”حسابی عزیز” یاد کرده است.