خنده بر هر درد بی درمان دواست...

دکتر لائورل هاس از کارشناسان علوم بهداشتی در آمریکا طی یک مصاحبه تلویزیونی با شبکه Exercise TV در این باره گفت: راه حل مشکلات شما لبخند زدن است اگر به جای نشستن در خانه تلاش کنید تا با لبخندی روی چهره وارد جامعه شوید به زودی جواب این لبخند را از اطرافیان خود دریافت میکنید و حالتان بهتر میشود.

دکتر هاوس در این رابطه افزود: 7 دلیل قانع کننده وجود دارد که به شما ثابت میکند لبخند زدن واقعا برای سلامتی شما مفید است. این دلایل عبارتند از:

لبخند زدن خلق شما را بهبود میبخشد

حتی اگر احساس خوبی ندارید لبخند بزنید چون با این تغییر ساده نتیجه فوق العاده شگفتانگیزی میگیرید. وقتی شما به دیگران لبخند میزنید بازتاب این عمل از طرف مقابل به شما برمیگردد و او نیز به شما میخندد. این تعامل در نتیجه به بدن و ذهن شما القا میکند که شما واقعا خوشحال هستید.

لبخند زدن درمان استرس است

عضلات آرواره به طور معمول در هنگام استرس سفت و منقبض میشوند و وقتی شما میخندید به لحاظ فیزیکی این عضلات رها و شل میشوند. عضلات آروارهای نیز به عضلات گردن متصل هستند که آنها هم اگر سفت و منقبض شوند منجر به بروز سردرد خواهند شد. بعلاوه وقتی میخندید استرس شما کمتر آشکار میشود.

لبخند سیستم ایمنی بدن را تقویت میکند

وقتی میخندید بدن شما به طور طبیعی در حالت آرامش قرار میگیرد و وقتی آرام باشید سیستم ایمنی بدن میتواند به طور مطلوب و مناسب به کار خود ادامه دهد. در این وضعیت بدن خیلی بهتر با آنفلوآنزا و سرماخوردگی مقابله میکند.

خندیدن فشارخون را پایین میآورد

مطالعات پزشکی ثابت کرده است که وقتی با لبخند زدن چهره و ذهن شما آرام شود، فشار خونتان نیز به طور اتوماتیک پایین میآید.

خنده قاتل طبیعی درد است
آزمایشات تایید میکند که خندیدن باعث آزاد شدن طبیعی ترکیبات شیمیایی شامل آندروفین و سروتونین در بدن میشوند که هر دوی این ترکیبات کمک میکنند حس بهتری داشته باشید و احساس درد در شما کاهش پیدا کند.

خندیدن شما را جوانتر نشان میدهد

اگر همیشه لبخند بزنید خطوط و چینهای پوست پیشانی و صورت شما باز میشود و چشمهایتان نیز جوانتر به نظر میآیند. هر لحظه که میخندید چند سال جوانتر از سن خود به نظر میرسید.

لبخند زدن شما را موفق و با اعتماد به نفس میکند

کسانی که با اعتماد به نفس بیشتری در جمع ظاهر میشوند، در کار خود موفقتر هستند. حتی وقتی در یک جلسه پرتنش حاضر میشوید لبخند بزنید، خواهید دید که چه پاسخ متفاوت و موفقیتآمیزی از دیگران دریافت خواهید کرد.

آیا میدانید ایرانیان مخترع باتری هستند

نخستین بار در سال ۱۳۱۷ خورشیدی ( ۱۹۳۸ میلادی)، ویلهلم کونیگ باستان شناس آلمانی، در نشریه ی کاوش و پیشرفت (Forschungen und Fortschritte) طی مقالهای خبر از وجود باتری های اشکانی می دهد.

در آن سال ها ویلهلم کونیگ که ادارهی موزهی ملی عراق را بر عهده داشت، هنگام کندوکاو در یکی از روستاهای خواجه ربو ( نزدیک شهر باستانی تیسفون - نزدیک بغداد )، به کوزهای سفالی به بلندی چهارده سانتیمتر برخورد که استوانهای مسی در خود داشت و در میان آن استوانه نیز میلهای آهنی جای گرفته بود. بررسیها از وجود مادهای اسیدی، مانند سرکه و نیز خوردگی شیمیایی در آن ظرف سفالی خبر دادند.
کونیگ بر این باور بود که یک باتری باستانی را پیدا کرده و باید برای شناساندن آن به جهانیان و اثبات ادعای خود کوشش کند.
بررسیها نشان داد که پیشینه ی این باتری به حدود دو هزار سال پیش باز می گردد، یعنی زمانی که اشکانیان ( پارتها ) بر میانرودان (بین النهرین) که از زمان کوروش بزرگ تا یورش اعراب به ایران، بخشی از خاک ایران بوده است فرمانروایی می کردند.

با آغاز جنگ جهانی دوم، ادامه ی پژوهشها درباره باتریهای ایرانی به فراموشی سپرده شد. پس از بیست سال، جان پیرچنسکی (John B Pierczynski) در دانشگاه کارولینای شمالی آمریکا اقدام به ساخت یک مدل از باتریهای ایرانی کرد. وی برای الکترولیت از سرکه نیم درصد استفاده کرد و توانست یک ولتاژ نیم ولتی به مدت ۱۸ روز به نمایش بگذارد.
بدین گونه برای پژوهشگران ثابت شده بود که با کوزههای یافت شده در سرزمین ایرانیان می توان برق تولید کرد.

در سال ۱۹۷۸ آزمایش همانندی در شهر هیلدسهایم آلمان انجام شد. دکتر آرن اِگ برشت (Dr Arne Eggebrecht) نیز در مدلی که ساخته بود از سرکه انگور نیم درصد استفاده کرد و توانست شدت جریان ۱۵۰ میکرو آمپری را اندازه بگیرد.

دکتر اِگ برشت پس از این آزمایش موفقیتآمیز مایل بود کاربرد این باتریها را برای آبکاری، بوسیله آزمایش عملی نشان دهد. بنابراین در سپتامبر همان سال نمونه ی خود را به یک وان آبکاری طلا که یک تندیس نقرهای در آن قرار داشت وصل کرد، پس از دو ساعت و نیم، یک لایه یک دهم میکرومتری (0.1 µm) روی تندیس نشسته بود. نتیجه این آزمایش به قدری شگفت انگیز بود که مجله ی اشپیگل در شماره ۲ اکتبر ۱۹۷۸ با آب و تاب از آن گزارش داد.
و سرانجام پل کیسر از دانشگاه آلبرت ادمونتون کانادا در سال ۱۹۳۳ میلادی، برای نخستین بار گزارش کاملی در مورد باتری اشکانی منتشر ساخت.
نظر شما چیه؟

عکس درمانی!!!

پژوهشگران ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺍﺳﺘﻨﻔﻮﺭﺩ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ: ﮔﺮﭼﻪ ﻣﯿﺰﺍﻥ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺩﺭﺩ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﺎ ﺣﺪ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺑﻪ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﺟﺴﻤﯽ ، ﺭﻭﺣﯽ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺩﺍﺭﺩ . ﺍﻣﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺩﺍﺭﯾﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﮐﺎﻫﺶ ﺩﺭﺩ ﺗﺎ ۴۴ ﺩﺭﺻﺪ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺩﺭﺩ ﯾﮏ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻏﻠﺐ ﺍﺟﺰﺍﻯ ﺭﻭﺣﻰ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ. ﻭﺟﻮﺩ ﮔﯿﺮﻧﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺧﺘﻼﻝ ﺍﯾﻦ ﺣﺲ ﺑﻪ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻋﺼﺒﻰ ﻣﺮﮐﺰﻯ، ﭘﯿﺶ ﺷﺮﻃﻬﺎﻯ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺩﺭﺩ، ﻣﯿﺒﺎﺷﻨﺪ. ﺩﺭ ﺩﺭﺩﻫﺎﻯ ﻣﺰﻣﻦ، ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺑﯿﻮﻟﻮﮊﯾﮑﻰ، ﻓﯿﺰﯾﮑﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺗﺎﺛﯿﺮﺍﺕ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﻣﯿﮕﺬﺍﺭﻧﺪ. ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺍﺳﺘﻨﻔﻮﺭﺩ ﺑﺎ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ، ﺑﻪ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﯽ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺩﻟﺒﺴﺘﮕﯽ ﻋﺎﻃﻔﯽ ﺑﺎ ﮐﺎﻫﺶ ﺩﺭﺩ ﺩﺭ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺩﺳﺖ ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ. ﻣﺤﻘﻘﺎﻥ ﺩﺭﯾﺎﻓﺘﻨﺪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻓﺮﺩ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻼﻗﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺑﻪ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯿﺰﺍﻥ ﺩﺭﺩ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﭘﺮﺩﺍﺯﺵ ﻣﻐﺰ، ﻭ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎ ﻭ ﻣﺨﺪﺭﻫﺎ ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ، ﻣﻐﺰ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻋﺎﺷﻖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﻮﺩ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﺍﺳﮑﻦﻫﺎﯼ ﺍﻡ.ﺁﺭ.ﺁﯼ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﺷﺪ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺳﻄﻮﺡ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺭﺩ ﻧﺎﺷﯽ ﺍﺯ ﺳﻮﺯﺵ ﻫﻢ ﺩﺭ ﭘﻮﺳﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﯽﺷﺪ. ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺩﺭﯾﺎﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﻣﯿﺰﺍﻥ ﺩﺭﺩ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﯿﻦ ۳۶ ﺗﺎ ۴۴ ﺩﺭﺻﺪ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﻓﺮﺩ ﯾﺎ ﺗﺼﻮﯾﺮﯼ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻓﻘﻂ ۱۳ ﺩﺭﺻﺪ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﺷﺪﯾﺪ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﺤﻘﻘﺎﻥ ﺑﯽﺩﺭﺩﯼ ﻧﺎﺷﯽ ﺍﺯ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻋﻼﻗﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﺟﻨﺒﻪﻫﺎﯼ ﺍﺑﺘﺪﺍﯾﯽﺗﺮ ﻣﻐﺰ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺍﺳﺖ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺣﺪﻭﺩ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺑﺎ ﺩﺭﺩ ﺧﻮﺩ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﯿﺎﯾﺪ. ﻃﺒﻖ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺭﺳﻤﻰ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺑﯿﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻋﻠﻤﻰ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺭﺩ، “ﺩﺭﺩ، ﯾﮏ ﺩﺭﮎ ﻭ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﯾﮏ ﺻﺪﻣﻪ ﺩﯾﺪﮔﻰ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﯾﺎ ﺑﻪ ﺑﺮﻭﺯ ﺁﺳﯿﺒﻰ ﻣﻨﺠﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ، ﯾﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯿﺸﻮﺩ.” ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺩﺭﺩ، ﺁﻥ ﭼﯿﺰﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﺍﻥ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ.